Bo to zły człowiek był

Kiedyś, po siedmiu godzinach spędzonych na uczelni, mając godzinę na zbyciu jak zwykle wpadłam do Havany na herbatkę i przeprowadziłam randomową, ale za to bardzo głęboką rozmowę z pewnym Irlandczykiem, który ładował w kuchni swojego iphone’a. I choć zaczęliśmy od chujowych ładowarek i niezastąpioności herbaty, to nie owijaliśmy w bawełnę i od tego, co robi w Krakowie (odwiedza przyjaciół, którym właśnie urodziła się córka) szybko przeszliśmy do dalekosiężnych planów, toksycznych związków, mentalnych problemów i życiowych filozofii. Waliliśmy wnioskami i doświadczeniami jak z karabinu maszynowego, bez żadnych ogródek. Uwielbiam takie rozmowy najbardziej na świecie!

No i będąc przy temacie toksycznych związków, wciąż gorliwie potakując głową i rzucając kolejne „yeah, exactly”, uświadomiłam sobie jedną, bardzo oczywistą (a jednak jakby nową) rzecz: zwykliśmy (niesłusznie!) za niepowodzenie winić drugą osobę, a nie związek. A to nigdy nie powinno sprowadzać się do drugiej osoby. Bo to nie ona była tutaj zła.

No dobra, jak wiążesz się z psychopatą, gwałcicielem lub zabójcą, to winić go możesz (a nawet musisz), ale umówmy się: to są jednak ekstremalne przypadki. Jeśli weźmiemy pod ostrzał przeciętnie nieudany związek, który zakończył się po obu stronach (lub chociaż po tej, którą akurat wysłuchujemy) morzem goryczy, to o złym człowieku nie powinno być mowy. A ja już nie jedną Krysię, Krzysia i Wandzię słyszałam, jak się rozwodzili nad swoim/ją do szpiku kości złym/ą byłym/ą, który/a tak ją/jego wykorzystał, sponiewierał i wykończył psychicznie, że ona/on sobie teraz poradzić z życiem nie może. Pierdu, pierdu!

Ktoś coś mógł zrobić źle, owszem. Popełnić błąd, zranić, mocno zawieść. Ale to wcale nie znaczy, że z natury jest człowiekiem złym. Zły to mógł być jego uczynek, może dwa, albo układ, związek czy rozłożenie w nim sił. Może na dłuższą metę po prostu nie szło wam granie w jednej drużynie, więc efektem końcowym był chujowo rozegrany mecz. Zdarza się.

Ale nie pierdol mi tu, Krysiu, że to zły człowiek był, skoro cię Marian wcale nie prał i nie obrażał, a psychicznie to się znęcał bardziej nad pilotem i pustą puszką po piwie niż nad tobą. Nie żebym problemy ludzi w toksycznych związkach (zauważcie, że mówię toksycznych, a nie patologicznych) bagatelizowała, ale, litości, nie róbmy z siebie bezbronnych ofiar bezdusznych katów! Kogo my chcemy zrobić w balona? Przecież w 97 na 100 przypadków te straszliwe toksyny to też wasze nadgorliwe działania (lub ich brak) naprodukowały!

Nie dajmy się zwariować: ludzie zawsze zawodzili, popełniali błędy i ranili, zarówno siebie samych jak i innych. Tak już mamy i tak już pewnie zawsze mieć będziemy. Nie ma od tej reguły wyjątków. Owszem, są tacy, co ranią mniej i rzadziej oraz tacy, co ranią mocniej i częściej; można też ranić z premedytacją, albo kompletnie nie zdawać sobie z zadawanych (czy też przyjmowanych) ciosów sprawy, ale ranimy wszyscy, bez wyjątków. I nazwać kogoś złym człowiekiem, bo cię w jakimś stopniu zranił i zawiódł, fair bynajmniej nie jest.

Ba, nawet ten toksyczny i wyniszczający związek w którym tkwiłeś/aś wahałabym się nazwać złym. Najprędzej nazwałabym złem fakt, że sobie na taką chujnię pozwalałeś/aś, ale i tu czeka haczyk, bo w tej kwestii również – mój nowy kolega i ja – gorliwie kiwaliśmy sobie głowami: przecież gdyby nie te chujowe sytuacje i toksyczne relacje, nie byłoby żadnych wniosków, życiowych rewolucji, stymulujących odmian i nowych pokładów energii do działania. To, że wylądowałeś/aś w toksycznym związku lub epicko zjebałeś/aś jakąś relację z góry na dół, wcale nie oznacza, że jesteś zły/a, beznadziejny/a i w ogóle nie nadajesz się do życia w społeczeństwie. Wręcz przeciwnie: o ile tylko w porę z tego toksycznego układu spierdolisz, wyciągając odpowiednie wnioski, jesteś (lub przynajmniej możesz zostać) swoim własnym super bohaterem.

Bo jeśli miałabym strzelać, to chyba właśnie o to w życiu chodzi: żeby nawet z tego groźnie brzmiącego i przytrafiającego się nam „zła”, wydłubywać coś dobrego.

Bo to jest możliwe. Ja i mój irlandzki kolega to potwierdzamy.